Altijd druk en toen gebeurde het ondenkbare…

Als ik kijk naar waar ik vandaan kom. Altijd “aan” in mijn hoofd. Altijd druk, altijd van alles moeten. Op zoek naar de goedkeuring in de buitenwereld om mezelf goed te kunnen voelen. Uitgaan zonder alcohol was er bijvoorbeeld niet bij voor mij. Ook het liefst wilde ik iets nieuws aan wanneer ik uitging. Pas dan voelde ik mij goed over mezelf. Kreeg ik waardering van de buitenwereld.

Werk doen omdat het nou eenmaal geld verdient, of ik het leuk vond daar dacht ik niet eens over na. Het huishouden draaien, voor de kinderen zorgen en dan ook nog een man die aandacht wilde. AAARGG, ik had niet eens aandacht voor mezelf! Maar niet vragen om hulp, niet vertellen wat me dwars zat. Nee, vooral zorgen dat de ander het leuk had. Dat mijn man met vrienden kon stappen terwijl ik met twee kinderen, waarvan één huilbaby, thuis was.

Het ondenkbare

Op mijn tandvlees liep ik. En toen gebeurde het ondenkbare. Degene die ik het meest vertrouwde liet me in de steek. Ik werd verraden door mijn partner. Mijn wereld stortte in. Onder was boven en andersom. Ik stond er ineens alleen voor met twee kleine kinderen van 2 en 4.

Het roer om

Achteraf gezien denk ik dat mijn proces van persoonlijke ontwikkeling hier begon. Het inzicht van hoe ik het niet meer wilde begon hier. Toen ik mijn huidige partner ontmoette begon mijn transformatie. Ik voelde mij veilig genoeg dit te doen. Toen ik met hem een relatiecrisis meemaakte verloor ik rond dezelfde tijd mijn baan. Voor de derde keer op rij werd ik ontslagen na een langdurige periode. Toen ook mijn vader overleed in deze periode begon mijn reis pas echt. Ging ik nu werkelijk voor de derde keer in mijn leven dezelfde weg bewandelen? Ik zag mijn vader in het ziekenhuisbed in coma liggen en dacht: “Daan hoe ga je de tweede helft van je leven in”? “Ga je nu weer hetzelfde riedeltje afdraaien, of ga je het roer nu écht omgooien”?.

Ik was alleenstaande moeder (woonde niet samen), had een koophuis en twee kinderen. De makkelijkste weg was te doen wat ik altijd had gedaan en dat was zo snel mogelijk weer een baan vinden. Het is echter niet wat ik gedaan heb. Ik heb ervoor gekozen buiten mijn comfortzone te gaan. Ik had al diverse opleidingen gedaan en was bezig met mijn opleiding tot hypnotherapeut. Ik heb besloten mijn eigen praktijk op te starten. Ik heb gekozen voor de onzekerheid, ik heb gekozen voor iets nieuws, ik heb ervoor gekozen de dingen deze keer anders te doen. En dat was super spannend!

Maar het was precies wat ik nodig had om uit te groeien tot wie ik nu ben!

De witte waterlelie

Van de week deed ik een meditatie en tijdens de meditatie kwam er een beeld naar boven van een witte waterlelie. Ik had geen idee wat dit betekende en heb dit later opgezocht. Ik vond hem wel toepasselijk voor mijn verhaal:

de waterlelie groeit met zijn wortels in de koude modder. Deze modder staat voor de moeilijke en donkere perioden in ons leven. Er zijn momenten dat we denken zo ver weg te zakken dat we er nooit meer uitkomen. Maar de waterlelie bewijst het tegendeel want juist door die modder groeit er een prachtige bloem die oprijst uit het water.

Zonder modder ook geen bloem. En voor ons geldt (helaas) hetzelfde. Juist door de moeilijke perioden in ons leven worden we sterker, echter en mooiere mensen. We leren van die uitdagingen die het leven ons op het bordje gooit waardoor we er sterker en mooier uitkomen. “what doesn’t kill you makes you stronger” of “zonder dalen ook geen pieken.”

Misschien heb je ooit wel eens gehoord van het lotuseffect? Vuil blijft niet plakken op de lotus, hecht niet. Dit geldt ook voor onze westerse waterlelie. Dit houdt de bloem altijd schoon, wat er ook gebeurt. Deze puurheid staat symbool voor onze ziel, die altijd schoon zal zijn, ondanks de problemen en uitdagingen in ons leven.

De bloemenkleur wit staat voor puurheid, zuiverheid, reinheid, eenvoud, frisheid, geboorte, helderheid, licht, stilte en kalmte, natuurlijke liefde, onschuld, waarheid, naturel, volmaaktheid en vroomheid.

Betekenis van de Waterlelie is: puur vanuit het hart.

DE WATERLELIE Ik heb de witte water-lelie lief, daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon uitplooit in ‘t licht. Rijzend uit donker-koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenscht niet meer….

Gedicht van: Frederik van Eeden gepubliceerd in “van de passielooze lelie” uit 1901